خلق متریالی که حقیقت را در خود منعکس می‌کند، اما کامل نیست… درست مثل جهان واقعی.

در دنیای واقعی، هیچ سطحی بی‌نقص نیست. حتی صیقلی‌ترین صفحه‌ی شیشه‌ای هم می‌تواند خاطره‌ای از یک لمس، مهری از یک اثر انگشت یا سایه‌ای از غبار را در خود حفظ کند. و اینجاست که متریال‌سازی در نرم‌افزارهایی مثل V-Ray یا Corona به یک هنر بدل می‌شود — هنری برای اضافه کردن نقص‌های زیبا.

بیایید برای درک بهتر، نگاهی به یک صفحه‌ی تلویزیون بیندازیم؛ جایی که ترکیب نور، بازتاب و ریزترین ناهنجاری‌ها، واقع‌گرایی را تعریف می‌کند.

گام اول: بازی با نور و سایه در Diffuse

رنگ پایه (Diffuse) را کمی تیره می‌کنیم — نه مشکی کامل، بلکه نزدیک به آن. چرا؟ چون در واقعیت، مشکی خالص وجود ندارد؛ همیشه نوری هست که بازتابی بیندازد.

گام دوم: شفافیت و بازتاب کنترل‌شده در Reflection

رفلکشن را روشن‌تر می‌کنیم تا انعکاس شدت بیشتری پیدا کند. حالا سطح، چیزی شبیه یک آینه‌ی نیمه‌واقعی شده. با پارامتر Glossiness می‌توانیم این شفافیت را کنترل کنیم؛ مثلاً مقدار 0.8 سطح را مات‌تر می‌کند، و اگر به 0.9 یا بیشتر برسد، بازتاب شفاف‌تری خواهیم داشت.

گام سوم: ردّ انگشت — جزئیاتی برای لمس واقعیت

اینجاست که یک تصویر ساده (مانند اثر انگشت روی LCD) به کمک ما می‌آید. این تصویر را به کانال Reflection Glossiness نسبت می‌دهیم. اما یک نکته مهم: چون نقش این مپ “معکوس” است (یعنی نواحی روشن = سطح براق‌تر)، باید با یک Output Map آن را معکوس کنیم تا لکه‌ها به‌درستی دیده شوند.

با تنظیم نمودار Output، می‌توان شدت لکه‌ها و تأثیرشان را کم یا زیاد کرد. مثلاً اگر لکه‌ها زیادی تیره باشند، درخشش بیش‌ازحدی روی LCD خواهند داشت. روشن‌ترشان کنیم تا طبیعی‌تر شوند.

گام چهارم: ترکیب متریال‌ها با استفاده از VRayBlendMtl

برای رسیدن به متریالی پیچیده‌تر، از دو لایه‌ی جداگانه استفاده می‌کنیم:

• متریال پایه با Glossiness پایین و تأثیر کم از اثر انگشت
• متریال دوم با Glossiness بالا و شدت تأثیر بیشتر

سپس این دو را با VRayBlend Material ترکیب می‌کنیم. رنگ خاکستری میانه در Blend Amount انتخاب مناسبی برای بالانس آن‌هاست. نتیجه؟ صفحه‌ای که نه‌تنها نور را بازتاب می‌دهد، بلکه داستان لمس‌هایی را بازگو می‌کند.

گام آخر: کنترل نهایی و پرداخت

در پایان، می‌توانیم شدت کلی بازتاب را با تغییر مقدار IOR کنترل کنیم. مثلاً مقدار 2 سطحی واقع‌گرایانه ایجاد می‌کند، اما اگر به 10 برسد، بیشتر شبیه یک آینه‌ی کامل خواهد شد. برای بازگرداندن تعادل، دوباره به Output Map برمی‌گردیم و لکه‌ها را کم‌رنگ‌تر می‌کنیم.

جمع‌بندی

در این آموزش، هدف فقط ساخت یک متریال نبود. ما یاد گرفتیم که چگونه نقص‌ها را تبدیل به زیبایی کنیم. اثر انگشت روی LCD نه تنها نقص نیست، بلکه نشانه‌ای از واقع‌گرایی‌ست. هر متریالی باید قصه‌ای بگوید، و این قصه‌ها در جزئیات پنهان شده‌اند.

دنیای CG پر است از آینه‌هایی که باید ترک داشته باشند؛ چون زیبایی، در انعکاس واقعیت ناقص پنهان شده است.