بوم سفید هوش مصنوعی: اسکچاپ فقط اسکلت

چرا SketchUp Diffusion برای فاز مفهومی ایده‌آل است؟

SketchUp Diffusion شکاف میان مدل حجمی خام و تصویر قابل ارائه را پر می‌کند؛ جایی که تیم طراحی به جای صرف زمان برای جزئیاتِ غیرضروری، با اتکا به هوش مصنوعی در اسکچاپ طی چند تکرار هدایت‌شده به خروجی‌های بصری «قابل تصمیم‌گیری» می‌رسد. این افزونه با دریافت نمای فعلی ویوپورت و اعمال پرامپت‌های هدفمند، در لحظه روایت‌های بصری گوناگون از یک اسکلت هندسی واحد تولید می‌کند و مسیر گزینه‌سازی (Optioneering) را سرعت می‌دهد. مزیت کلیدی در فاز مفهومی، کنترل دقیق بین وفاداری فرم و خلاقیت تصویر است. با دو پارامتر محوریِ Respect Geometry و Prompt Influence می‌توان تعیین کرد که خروجی تا چه حد به جرم‌گذاری و تناسبات مدل پایبند بماند یا چقدر اجازهٔ دگردیسی سبکی و محیطی بدهد. این «دیاِل» دوگانه، قلب تصمیم‌سازی زودهنگام است: وقتی به ارزیابی سریع «حس‌ومکان» نیاز دارید، وزن پرامپت را بالا ببرید؛ وقتی صحت حجم و لبه‌ها مهم است، احترام به هندسه را تقویت کنید. افزون بر این، وجود Style Presets (مانند Watercolor، Clay، Photographic) به‌منزلهٔ لایهٔ ثانویهٔ کنترل است تا بدون تغییر مدل، دامنهٔ بیان تصویری را گسترش دهید: از خوانش‌های آموزشی و دیاگرامی تا پیش‌نمایش‌های شبه‌فتورئال برای ارائهٔ داخلی. این جداسازی «اسکلت» از «پوستِ تصویر» باعث می‌شود تیم، روایت‌های متنوع را سریع آزمایش و بهترین مسیر را تثبیت کند.

• کاهش زمان تصمیم‌گیری: تولید سه تا چند کاندید بصری در هر نسل برای مقایسهٔ سریع و انتخاب مبتنی بر معیار.
• شتاب در اکتشاف گزینه‌ها: تغییر «متن» به‌جای «مدل»؛ با اصلاح پرامپت، ده‌ها سناریو برای نما، متریال یا لندسکیپ می‌سازید.
• حفظ جریان مینیمالِ مدل: در فاز جرم‌گذاری، بدون افزودن آبجکت و دیتیل، خروجی «نمایشی» می‌گیرید.
• پیوستگی به گردش‌کار اسکچاپ: ذخیرهٔ نتایج به‌صورت Scene برای ردیابی تصمیمات و Image Export جهت ورک‌شاپ یا ارائه.

به‌طور خلاصه، SketchUp Diffusion فاز مفهومی را از وابستگی به مدل‌سازی سنگین رها می‌کند: با پرامپت‌های لایه‌ای و تنظیمِ تراز بین Prompt و Geometry، ظرف چند دقیقه به تصاویری می‌رسید که برای همسو‌سازی تیم، گرفتن بازخورد کارفرما و قفل‌کردن مسیر طراحی کافی‌اند—بدون آن‌که هنوز وارد هزینهٔ رندر و دیتیل‌گذاری شده باشید.

نصب و پیش‌نیازها: از RBZ تا اولین اجرا

ماتریس سازگاری و پیش‌نیازها (Compatibility Matrix)

نسخه‌های سازگار و مجوز

برای اجرای SketchUp Diffusion به نسخه دسکتاپِ به‌روز SketchUp (Fully Licensed) نیاز دارید. نسخه‌های وب/Browser قابلیت نصب افزونه‌های RBZ را ندارند. حداقل‌ها:

• SketchUp Desktop: نسخه‌های جدید (Pro/Studio) با Extension Manager فعال و مجوز معتبر کاربری.
• سیستم‌عامل: Windows 10/11 یا macOS مدرن (سازگار با نسخه نصب‌شده SketchUp).
• دسترسی اینترنت پایدار: برای فراخوانی سرویس‌های هوش مصنوعی و تولید خروجی لازم است (پروکسی/فایروال را مطابق سیاست سازمانی تنظیم کنید).
• اجازهٔ نصب افزونه: حساب کاربری با دسترسی نصب افزونه‌ها (در محیط‌های سازمانی، Group Policy/MDM ممکن است محدودیت ایجاد کند).

نکته: فایل افزونه به‌صورت RBZ نصب می‌شود؛ این قالب مخصوص اکوسیستم SketchUp است و باید از طریق Extension Manager وارد شود. نصب دستی در مسیر افزونه‌ها یا اکسترکت RBZ توصیه نمی‌شود.

مسیر نصب و بررسی سلامت افزونه

روال پیشنهادی برای نصب تمیز، فعال‌سازی و تست اولیه پنل Diffusion:

1. دریافت RBZ: بستهٔ افزونه را به‌صورت فایل .rbz دانلود کنید و در یک مسیر محلی مطمئن نگه‌دارید (بدون کاراکترهای غیرلاتین/فاصلهٔ زائد در نام فایل/مسیر).
2. باز کردن Extension Manager: داخل SketchUp از منو Window → Extension Manager را باز کنید و روی Install Extension… کلیک کنید.
3. نصب افزونه: فایل RBZ را انتخاب و تأیید کنید. در صورت نمایش پیام امنیتی (Unsigned/Uncertified)، سیاست امنیتی را روی Approve برای این افزونه تنظیم کنید.
4. فعال‌سازی: بعد از نصب، در لیست افزونه‌ها وضعیت باید Enabled باشد. اگر غیرفعال است، تیک Enable را بزنید و یک‌بار SketchUp را Restart کنید.
5. نمایش پنل Diffusion: از منوی Extensions → Diffusion پنجرهٔ افزونه را باز کنید. در بار اول، پنل ساده با فیلد Prompt و کنترل‌های اصلی (مانند Generate) باید نمایش داده شود.
6. تست سلامت اولیه:
   • یک مدل حجمی ساده (Box/Massing) بدون متریال باز کنید.
   • یک پرامپت کوتاه وارد کنید (مثلاً: rustic cabin in pine forest, lakeside).
   • Generate را بزنید و منتظر دریافت تصویر شوید. دریافت چند خروجی در یک نسل نشانهٔ اتصال صحیح سرویس است.
7. اعتبارسنجی ادغام با SketchUp:
   • از دکمهٔ Add Scene استفاده کنید؛ یک Scene جدید در نوار صحنه‌ها اضافه شود.
   • با Save یک تصویر خروجی بگیرید و مسیر ذخیره را بررسی کنید.

• Troubleshooting سریع:
  • اگر پنل باز نمی‌شود: تأیید کنید افزونه Enabled است و نسخهٔ SketchUp دسکتاپ شما به‌روز است.
  • اگر خروجی تولید نمی‌شود: اتصال اینترنت/پروکسی/فایروال را بررسی کنید؛ VPN/SSL Inspection می‌تواند درخواست‌ها را مسدود کند.
  • اگر گزینهٔ Extensions → Diffusion نمی‌آید: نصب را در Extension Manager بازبینی و در صورت نیاز SketchUp را Restart کنید.

پس از عبور از تست اولیه، می‌توانید به تنظیمات Respect Geometry و Prompt Influence و همچنین Style Presets بپردازید تا پروفایل پیش‌فرض تیم را برای خروجی‌های فاز مفهومی تثبیت کنید.

هستهٔ کار: توازن Prompt و Geometry

اسلایدرهای نفوذ: احترام به هندسه یا خلاقیت متن؟

دو پارامتر محوری Prompt Influence و Respect Geometry تعیین می‌کنند خروجیِ SketchUp Diffusion تا چه حد به «اسکلت» مدل وفادار بماند یا تحت تأثیر پرامپت به سمت خلاقیت تصویری برود. از منظر کنترل کیفیت، این دو اسلایدر نقش «گِین» و «نویزگِیت» را بازی می‌کنند: اولی دامنهٔ بیان تصویری را افزایش می‌دهد، دومی مرزهای فرم را قفل می‌کند.

پلی‌بوک تنظیم اسلایدرها (RG/PI Tuning Playbook)

• Prompt Influence بالا (≥۷/۱۰): خروجی به «واژگان» حساس‌تر می‌شود؛ بافت، نور، فریمینگ و حتی تناسبات می‌توانند دگرگون شوند. مناسبِ اکتشاف سبک، سناریونویسی محیطی، و تولید Moodboard مستقیم از مدل.
• Prompt Influence پایین (≤۳/۱۰): پاسخِ بصری محافظه‌کار است؛ تغییرات عمدتاً در تکسچر و نور باقی می‌ماند. مناسبِ Pre-viz سبک‌وزن و کنترل خوانایی جرم.
• Respect Geometry بالا (≥۷/۱۰): لبه‌ها، شکست‌ها و تناسبات اصلی حفظ می‌شوند؛ خطر دفرمگی و اجسام افزودهٔ ناخواسته کمتر است. مناسبِ بررسی نما/بازشو/ریتم.
• Respect Geometry پایین (≤۳/۱۰): آزادی برای بازآرایی فرم و عناصر محیطی فراهم می‌شود؛ مناسبِ Variant Discovery سریع (نماهای جسورانه، افزودن کانتکست خیالین).

برای جلوگیری از «کشمکش سیگنال»، توصیه می‌شود در هر چرخهٔ تولید، تنها یکی از دو اسلایدر را به‌صورت پررنگ تغییر دهید. هم‌زمان بالا بردن هر دو اسلایدر، ریسک Artifacts، دوگانگی پرسپکتیو و ناهمخوانی مصالح را افزایش می‌دهد. معیار ارزیابی پس از هر نسل: وفاداری فرم (Edge Fidelity)، انسجام نور (Lighting Coherence)، و خوانایی جزئیات (Detail Legibility).

الگوی تصمیم‌گیری بر اساس هدف خروجی

• کانسپت اکسپلوریشن سریع: افزایش Prompt Influence
  • پیکربندی پیشنهادی: Prompt Influence 7–9، Respect Geometry 3–5.
  • پرامپت را لایه‌ای بنویسید: Object (نوع فضا) → Context (اقلیم/لوکیشن) → Style (Watercolor/Photographic/Clay) → Mood (نور/فصل) → Constraints (عدم تغییر حجم اصلی/رفع سوژه‌های انسانی).
  • پس از هر نسل، یک متغیر سبک را تغییر دهید (نور، پالت، متریال) تا منشأ بهبود قابل رهگیری باشد.
• Pre-viz نزدیک به مدل: افزایش Respect Geometry
  • پیکربندی پیشنهادی: Respect Geometry 7–10، Prompt Influence 2–5.
  • قبل از Generate، زاویهٔ دوربین، ارتفاع افق و Field of View را قفل کنید؛ تغییرات دوربین علت رایج ناسازگاری بین نسل‌هاست.
  • از Constraints صریح استفاده کنید: «do not alter openings», «keep massing proportions», «no added foreground objects».
• Balanced: تنظیم پویا بر حسب سبک، نور، متریال
  • پیکربندی پیشنهادی: Prompt Influence 5–6، Respect Geometry 5–7.
  • ابتدا با Clay یا Watercolor برای واکاوی جرم/ریتم شروع کنید؛ سپس به Photographic برای اعتبارسنجی نور و متریال مهاجرت کنید.
  • الگوی تکرار: Generate → Evaluate (Fidelity/Coherence/Legibility) → Adjust One Knob → Regenerate.

نکات کنترلی تکمیلی: برای جلوگیری از فیگور ناخواسته یا اشیای مزاحم، معادل‌های منفی را در پرامپت بگنجانید (e.g., no people, no vehicles, clean foreground). برای یکپارچگی متریال، Palette را محدود و نام ببرید (e.g., warm wood + charcoal concrete + matte black). هر نسل موفق را بلافاصله به‌صورت Scene ذخیره کنید تا مسیر تصمیم‌گیری قابل بازگشت و مقایسهٔ A/B باشد.

پرامپت‌نویسی مؤثر: از متن تا متریال

الگوی لایه‌ای پرامپت + نمونه‌های استاندارد (Prompt Template & Examples)

ساختار پرامپت لایه‌ای (Object → Context → Style → Mood → Constraints)

برای دستیابی به خروجی‌های باثبات در SketchUp Diffusion، پرامپت را به لایه‌های صریح و ماژولار تقسیم کنید. این الگو «واژگان» را از «کنترل‌ها» جدا می‌کند و باعث تکرارپذیری خروجی می‌شود. ترتیب پیشنهادی:

• Object: نوع پروژه و ویژگی‌های صریح جرم‌گذاری (e.g., compact cabin, gabled roof, single-story).
• Context: اقلیم/لوکیشن، توپوگرافی، محوطه (e.g., pine forest, lakeside, rocky shoreline).
• Style: رویهٔ بیان تصویری یا Style Preset (e.g., watercolor, clay, photographic).
• Mood: نور، فصل، رنگ‌مایه، اتمسفر (e.g., golden hour, overcast, fog, warm palette).
• Constraints: قیود فرم، دوربین، مصالح و منفی‌ها (e.g., respect geometry, 35mm lens, no people).

قالب استاندارد پیشنهادی برای پرامپت پایدار:

Object: [building type + key massing features]
Context: [site + climate + landscape cues]
Style: [watercolor | clay | photographic + sub-style if needed]
Mood: [time of day + lighting + color temperature]
Constraints: [camera + geometry fidelity + material palette + negatives]

هنگام تکرار (Iterate)، فقط یک لایه را تغییر دهید تا علت تغییر خروجی قابل رهگیری بماند. این راهبرد از «کولیزنِ cues» جلوگیری می‌کند و Edge Fidelity، Lighting Coherence و Detail Legibility را پایدار نگه می‌دارد.

قیود صریح برای کنترل خروجی

• زاویهٔ دید/لنز/دوربین: FoV ثابت (e.g., 35mm یا 24mm)، ارتفاع دوربین (e.g., eye-level 1.6m)، خط افق تراز؛ پرهیز از تغییر هم‌زمان لنز و افق در یک نسل.
• ساعت روز/شرایط جوی: golden hour برای بافت گرم و سایهٔ نرم؛ overcast برای کنتراست پایین و خوانایی فرم؛ fog برای عمق اتمسفریک.
• قیود فرم (Geometry): «respect geometry»، «preserve massing proportions»، «no added openings»، «no foreground clutter»؛ تأکید بر ثابت بودن اسکلت و آزادی کانتکست.
• قیود مصالح (Material Palette): تعریف پالت محدود و نام‌گذاری‌شده؛ مثال: warm cedar wood + charcoal concrete + matte black metal؛ از واژگان کلی مثل “nice material” اجتناب کنید.
• منفی‌ها (Negative Prompts): «no people»، «no vehicles»، «no interior view»، «no tilt-shift artifacts»، «no lens flare»، «no signage».

نمونه‌پرامپت‌های مهندسی‌شده (قابل تکرار)

سناریو ۱ – کابین مفهومیِ ساحل دریاچه (اکتشاف سبک):

Object: compact wooden cabin, gabled roof, single-story massing
Context: lakeside clearing in dense pine forest, gentle rocky shore
Style: watercolor, architectural sketch lines, light wash, minimal ink
Mood: golden hour, warm light, soft long shadows, slight haze
Constraints: 35mm lens, eye-level 1.6m, respect geometry medium, 
material palette: warm cedar + charcoal concrete + matte black; 
no people, no cars, clean foreground, horizon leveled

سناریو ۲ – Pre-viz نزدیک به مدل (وفاداری فرم):

Object: modern flat-roof pavilion, rectilinear volumes, full-height glazing
Context: suburban plot, trimmed lawn, sparse trees
Style: photographic, neutral grade, accurate reflections
Mood: bright overcast, soft ambient light, low contrast
Constraints: 24mm lens, two-point perspective, respect geometry high, 
keep openings unchanged, material palette: pale limestone + brushed aluminum + clear glass; 
no furniture outside, no people, no vehicles

سناریو ۳ – بالانس سبک/فرم با تأکید بر متریال:

Object: mid-rise commercial facade, vertical fins, recessed entrances
Context: urban street, adjacent mid-block buildings
Style: photographic with editorial toning, subtle vignette
Mood: late afternoon, warm-cool split lighting
Constraints: 35mm lens, respect geometry medium-high, 
material palette: oxidized copper + light terrazzo + smoked glass; 
no banners/signage, no crowd, clean sidewalk, horizon leveled

آنتی‌پترن‌ها و نکات کنترل کیفیت

• کلمات مبهم/احساسیِ بی‌مهار مانند “beautiful”, “awesome”, “stunning” را بدون قید فنی به کار نبرید؛ آن‌ها را با نشانه‌های قابل سنجش جایگزین کنید (e.g., “soft long shadows”, “neutral grade”).
• کثرت سبک‌ها در یک پرامپت (e.g., watercolor + hyperreal + clay) منجر به تضاد سیگنال می‌شود؛ در هر نسل یک Style واحد.
• تغییر هم‌زمان لنز و افق بین نسل‌ها را پرهیز کنید؛ باعث عدم‌قابلیت مقایسهٔ A/B می‌شود.
• پالت مصالحِ باز خروجی را ناپایدار می‌کند؛ حداقل سه متریال نام‌گذاری‌شده تعریف کنید.
• نسخه‌گذاری: هر نسلِ موفق را بلافاصله به‌صورت Scene ذخیره کنید و نام‌گذاری شامل تاریخ/سبک/لنز داشته باشد.

چک‌لیست فشردهٔ قبل از Generate

• آیا Object به‌صورت ایجاز و بدون تزاحم قید شده است؟
• آیا Context فقط یک سناریوی واضح دارد (نه جنگل + ساحل + بیابان هم‌زمان)؟
• آیا Style یکتا و سازگار با هدف خروجی انتخاب شده است؟
• آیا Mood زمان روز و کنتراست را مشخص می‌کند؟
• آیا Constraints شامل لنز، افق، وفاداری هندسه، پالت مصالح و منفی‌هاست؟

خلاصه: با لایه‌بندی صریح پرامپت (Object/Context/Style/Mood/Constraints)، محدودکردن Material Palette و تثبیت متغیرهای Camera، می‌توان خروجی‌های قابل تکرار و قابل تصمیم‌گیری از SketchUp Diffusion دریافت کرد؛ بدون وابستگی به مدل‌سازی سنگین یا رندرِ پرهزینه.

استایل‌های آماده: از Watercolor تا Photographic

مقایسهٔ استایل‌ها و اثرشان بر خوانایی و کاربرد

ترکیب استایل‌های Diffusion با پرامپت پایه

Style Presets در SketchUp Diffusion مانند لایهٔ پس‌پردازش عمل می‌کنند که بر خروجیِ هدایت‌شده با پرامپت سوار می‌شود؛ بنابراین ابتدا یک پرامپت «پایه و پایدار» را تثبیت کنید (Object/Context/Mood/Constraints)، سپس به‌صورت افزایشی استایل را اضافه کنید. ترتیب بهینهٔ اجرا:

1. قفل‌کردن پرامپت پایه: به خروجیِ هم‌خوان و تکرارپذیر برسید (حداقل ۲–۳ نسل با تفاوت کم).
2. اعمال استایل واحد: فقط یک Style Preset (مثلاً Watercolor) اضافه و تولید کنید؛ سایر پارامترها ثابت بمانند.
3. ارزیابی سه‌گانه: Edge Fidelity (وفاداری لبه)، Lighting Coherence (انسجام نور)، Detail Legibility (خوانایی جزئیات).
4. تنظیم شدت نفوذ: در صورت افت وفاداری، Respect Geometry را کمی افزایش دهید یا از cues سبکی مبهم (مثل “heavy ink + grain + vignette” هم‌زمان) بکاهید.
5. نسخه‌گذاری منظّم: هر استایل تأییدشده را به‌عنوان Scene مجزا ذخیره و برای A/B نگه دارید.

اصل کلیدی: استایل باید «بیان» را تغییر دهد نه «هدف». اگر با تغییر استایل، قصد/کارکرد تصویر تغییر می‌کند (مثلاً از پیش‌نمایش فنی به پوستر هنری)، یا پرامپت پایه بیش‌ازحد تعارُض دارد یا شدت نفوذ استایل بیش از نیاز است.

سناریوهای کاربردی انتخاب سبک

• Watercolor: ارائهٔ آموزشی و دیاگرام مفهومیمناسب زمانی‌ست که هدف، انتقال «ایده» و «رابطهٔ جرم‌ها» باشد نه نمایش دیتیل. خروجی با کنتراست نرم، stroke‌های سبک و شست‌وشوی تُن رنگی، برای Concept Review، Studio Crit و کلاس‌های آموزشی ایده‌آل است. توصیهٔ تنظیمی:
  • Prompt Influence: 6–8 برای غنای اتمسفر و زمینه.
  • Respect Geometry: 4–6 تا ریتم کلی فرم حفظ شود اما استایل نفس بکشد.
  • Constraints: «clean foreground», «no signage», «subtle ink lines», «paper texture mild» برای جلوگیری از شلوغی بصری.
• Clay: تأکید بر جرم‌گذاری و نسبت‌هاانتخابی فنی جهت بررسی مقیاس، تناسبات و ریتم بازشوها بدون مزاحمت بافت و رنگ. ایده‌آل برای massing studies، کنترل سایه‌اندازی و تست خوانایی شکست‌های اصلی. توصیهٔ تنظیمی:
  • Prompt Influence: 3–5 برای جلوگیری از دگرگونی ناخواستهٔ فرم.
  • Respect Geometry: 7–10 تا لبه‌ها و جداره‌ها تثبیت بمانند.
  • Constraints: «uniform clay material», «neutral light», «two-point perspective», «no added context» برای پرهیز از حواس‌پرتی.
• Photographic: ارزیابی نور و حس‌ومکانوقتی نیاز به سنجش نورپردازی، بازتاب، و ادراک متریال دارید، نمای فوتوگرافیک مناسب‌ترین گزینه است. برای پیش‌نمایش ارائه به کارفرما، شبیه‌سازی golden hour یا overcast بسیار کارآمد است. توصیهٔ تنظیمی:
  • Prompt Influence: 5–7 برای کنترل حس‌ومکان، بدون تحریف شدید حجم.
  • Respect Geometry: 6–8 تا پرسپکتیو و تناسبات سازه‌ای محفوظ بمانند.
  • Constraints: «35mm lens», «horizon leveled», «accurate reflections», «limited material palette» برای پایدارسازی خروجی.

Best Practices تلفیق پرامپت و استایل:

• یک استایل در هر نسل: از ترکیب Presetهای ناهم‌سنخ در یک پرامپت پرهیز کنید (e.g., watercolor + hyperreal).
• سازگاری با هدف: اگر نشست تصمیم‌گیری فنی دارید، Clay یا Photographic با نور خنثی انتخاب کنید؛ برای ایده‌پردازی تیمی، Watercolor ارجح است.
• ثبات دوربین: لنز/افق را ثابت نگه دارید تا مقایسهٔ A/B معتبر باشد.
• پالت محدود: در Photographic حتماً Material Palette نام‌گذاری‌شده بدهید تا «پرش رنگی» رخ ندهد.
• نسخه‌سازی صحنه‌ای: هر ترکیب موفق را Scene کنید؛ برچسب نام شامل تاریخ/استایل/لنز باشد.

خلاصه: Style Presets در نقش «کوک نهایی بیان تصویری» عمل می‌کنند. با تثبیت پرامپت پایه و افزودن استایل به‌صورت لایه‌ای، می‌توانید میان «روایت آموزشی»، «کنترل جرم» و «حس‌ومکان» جابه‌جا شوید—بدون آن‌که اسکلت مدل را تغییر دهید یا وارد فرایند رندرِ سنگین شوید.

گردش‌کار پیشنهادی: از حجم خام تا Scene نهایی

Pipeline پنج‌مرحله‌ای

1. ساخت حجم خام (بدون متریال/پنجره)مدل را در ساده‌ترین بیان هندسی نگه دارید: جرم‌های اصلی، شکست‌ها، شیب‌ها و نسبت پر/خالی. هرگونه آبجکت ثانویه (درخت، خودرو، مبلمان) و فیگور مقیاس را حذف کنید تا منبع خطا در تفسیر مدل برای AI کاهش یابد. یک Scene: 00_BASE_MASS با دوربین ثابت (FoV/ارتفاع افق) ذخیره کنید.
   • Camera: 35mm، Eye-level 1.6m، دو-نقطه‌ای، افق تراز.
   • Checkpoint: خوانایی لبه‌ها (Edge Fidelity) و تفکیک احجام در نور خنثی.
   • خروجی کنترل: یک اسکرین‌شات مرجع برای مقایسه‌های بعدی.
2. پرامپت پایه و ارزیابی سه خروجییک پرامپت لایه‌ای پایه بنویسید (Object/Context/Style/Mood/Constraints). Respect Geometry=5–7 و Prompt Influence=5–6 برای نقطهٔ شروع بالانس. یک نسل با سه واریانت تولید کنید و بر اساس سه معیار ارزیابی کنید: Edge Fidelity، Lighting Coherence، Detail Legibility.
   • Best Practice: فقط یک Style Preset (Watercolor یا Clay) در این مرحله، برای کنترل ریتم جرم.
   • Checkpoint: انتخاب 1 خروجی «مرجع نسل» و ذخیرهٔ آن با Scene: 01_BASE_PROMPT_v1.
   • Reject Criteria: دفرمگی شدید، اشیای اضافه پیش‌زمینه، اعوجاج پرسپکتیو.
3. تکرار هدفمند (Iterative) بر اساس بازخورد بصریدر هر تکرار تنها یک متغیر را تغییر دهید (نور، پالت متریال، شدت استایل یا یکی از دو اسلایدر). برای هر تغییر، یک نسل تازه بگیرید و A/B را با نسخهٔ مرجع مقایسه کنید. با Constraints منفی (e.g., no people/vehicles/signage) نویز را مهار کنید.
   • Knob Strategy: اگر وفاداری کم شد، Respect Geometry را +1..+2 افزایش دهید؛ اگر حس‌ومکان ضعیف است، Prompt Influence را +1..+2.
   • Naming: 02_ITER_v{n}_{var}-{value} (مثل: 02_ITER_v3_mood-goldenhour).
   • Checkpoint: رسیدن به یک «مثلث پایدار» از وفاداری/نور/خوانایی با انحراف کم بین نسل‌ها.
4. قفل‌کردن استایل و ذخیره به صورت Sceneپس از تثبیت پرامپت پایه و یافتن تعادل اسلایدرها، Style Preset نهایی را قفل کنید (Watercolor/Clay/Photographic) و در همان دوربین خروجی بگیرید. هر استایل تاییدشده یک Scene مستقل باشد تا مقایسهٔ روایی/فنی ممکن شود.
   • Naming: 03_LOCK_{style}_RG{X}_PI{Y} (مثل: 03_LOCK_photographic_RG7_PI5).
   • Checkpoint: همسانی فریم و افق در Scenes مختلف برای A/B معتبر.
   • Note: از تغییر لنز/ارتفاع افق بعد از قفل استایل پرهیز کنید.
5. خروجی Image برای ارائه و مقایسهاز Scenes قفل‌شده، خروجی Image با ابعاد استاندارد تیم بگیرید (مثلاً 2560×1440 برای رویت‌پذیری در اسلاید/وب). متادیتای فایل شامل پارامترهای کلیدی باشد تا ردیابی تصمیمات ساده شود.
   • Export Set: PNG با پس‌زمینهٔ یکنواخت؛ اگر Watercolor است، grain ملایم و ثابت.
   • QC Checklist: لبه‌های بحرانی، هم‌ترازی افق، عدم حضور سوژه‌های ناخواسته، ثبات تِم رنگ.
   • Deliverables: فولدر _deliver/COMPARE با سه نسخهٔ منتخب (Concept/Clay/Photographic) در یک فریم.

الگوی نام‌گذاری و مدیریت نسخه‌ها

برای رهگیری دقیق مسیر تصمیم‌گیری، نام‌گذاری صحنه‌ها و فایل‌ها باید پارامترهای بحرانی را رمزگذاری کند. الگوی پیشنهادی:

• Scenes: {stepIndex}_{stepLabel}_{style?}_RG{0-10}_PI{0-10}_CAM{lens}mm_FOV{deg} مثال: 03_LOCK_photographic_RG7_PI5_CAM35mm_FOV50
• Images: {projectCode}_{sceneName}_{dateISO}_{seed?}.png مثال: VV-CABIN_03_LOCK_photographic_RG7_PI5_CAM35mm_FOV50_2025-10-15.png
• Iteratives: 02_ITER_v{n}_{var}-{value}_RG{X}_PI{Y}.png مثال: 02_ITER_v4_mood-overcast_RG6_PI6.png

ساختار پوشه‌ای پیشنهادی:

• /scenes/ — فایل‌های اسکچاپ با نام‌های صحنه‌ای هم‌سو
• /exports/raw/ — خروجی‌های اولیه هر نسل (نام‌گذاری Iter)
• /exports/lock/ — خروجی‌های نهایی قفل‌شده (LOCK)
• /deliver/COMPARE/ — پک مقایسه‌ای برای ارائه
• /meta/ — یادداشت تصمیمات (RG/PI/Style تغییر یافته در هر نسخه)

قوانین مدیریت نسخه:

• One Change per Gen: در هر نسل فقط یک متغیر را تغییر دهید تا علّت اثر قابل نسبت‌دهی بماند.
• Freeze Camera: لنز/افق در کل چرخه ثابت؛ هر جابه‌جایی، شاخهٔ جدید (Branch) بسازد.
• Scene First: هر خروجی پذیرفته‌شده، ابتدا به‌صورت Scene ذخیره و سپس Export شود.
• Decision Log: برای هر نسخه، 3 خط: Goal، Tweak، Result (مثبت/منفی) در /meta/log.md.

خلاصه: با این Pipeline، از یک حجم خام به مجموعه‌ای از Scenes هم‌فریم و قابل مقایسه می‌رسید که هر کدام تصمیمی مستند را نمایندگی می‌کنند. نتیجه: کاهش ابهام، تسریع هم‌نظرشدن تیم، و آماده‌سازی سریع خروجی برای ارائهٔ داخلی/کارفرما.

بهینه‌سازی کیفیت خروجی و کنترل نویز

چک‌لیست QC و امتیازدهی استاندارد (Quality Control Scoring)

Best Practices برای تمیزی لبه‌ها و خوانایی نما

هدف این بخش، پایدارسازی Edge Fidelity و ارتقای Detail Legibility در خروجی‌های SketchUp Diffusion است. با رعایت نکات زیر، آرتیفکت‌های رایج به حداقل می‌رسند و خطوط شاخص مدل خوانا باقی می‌مانند.

• قفل دوربین و قاب‌بندی: از آغاز تا پایان چرخه، FoV، لنز (مثلاً 35mm) و ارتفاع افق را ثابت نگه دارید. تغییرات دوربین، منبع اصلی افت مقایسه‌پذیری و لرزش لبه‌هاست.
• بالانس اسلایدرها: برای خوانایی لبه‌ها، Respect Geometry ≥ 6. در صورت نیاز به حس‌ومکان قوی، Prompt Influence را افزایشی تنظیم کنید اما همزمان هر دو را ماکزیمم نکنید (ریسک Artifact بالا می‌رود).
• نور خنثی برای کنترل کیفیت: برای بررسی فرم، یک نسل با overcast / neutral light تولید کنید؛ سایهٔ نرم و کنتراست میانه، شکست‌ها را آشکار می‌کند.
• پالت محدود: Material Palette را به ۳–۴ متریال نام‌گذاری‌شده محدود کنید (e.g., warm cedar, charcoal concrete, matte black). پالت باز منجر به پرش رنگ و بافت ناخواسته می‌شود.
• استایل‌های کم‌نویز برای QC: برای ارزیابی صحت فرم، از Clay یا Photographic با گرِید خنثی استفاده کنید؛ Watercolor را برای ارائهٔ روایی نگه دارید.
• Negative Prompts صریح: no people, no vehicles, no signage, clean foreground, horizon leveled را به‌صورت پایدار در انتهای پرامپت بگنجانید.
• حذف عناصر مزاحم مدل: فیگور مقیاس، ادوات صحنه و آبجکت‌های فرعی را از مدل پایه حذف کنید تا به خروجی تحمیل نشوند.
• Threshold کنتراست: اگر لبه‌ها «هاله» دارند، شدت استایل (جوهر/گرین/ویگنت) را یک پله کم کنید یا نور را از golden hour به soft overcast تغییر دهید.
• QC سه‌معیاره: پس از هر نسل، سه شاخص را امتیازدهی کنید: Edge Fidelity، Lighting Coherence، Detail Legibility (مقیاس ۱–۵). تنها نسل‌های ≥۴ را نگه دارید.

کاهش ناهنجاری‌ها: حذف فیگور مقیاس، هم‌ترازسازی افق

برای مهار ناهنجاری‌های تصویری (اعوجاج پرسپکتیو، سوژه‌های ناخواسته، دوبینی بافت)، این ترفندها را به‌صورت روشمند اجرا کنید.

• حذف فیگور مقیاس:
  • در مدل پایه، کاملاً حذف شود؛ در پرامپت: no people, no human silhouettes.
  • اگر ناخواسته ظاهر شد، Reset to Model و نسل جدید با همان دوربین بگیرید؛ در Constraints: no foreground clutter اضافه کنید.
• هم‌ترازسازی افق:
  • همواره two-point perspective و horizon leveled را قید کنید.
  • از تغییر هم‌زمان لنز و افق در بین نسل‌ها خودداری کنید؛ هر تغییر دوربین = شاخهٔ جدید (Branch)، نه ادامهٔ همان مسیر.
• مهار اعوجاج متریال/بازتاب:
  • برای Photographic، accurate reflections و limited material palette را اضافه کنید.
  • اگر شیشه‌ها «مورف» می‌شوند: respect geometry high و در Constraints بنویسید: keep openings unchanged.
• پاکسازی پیش‌زمینه:
  • پرامپت: clean foreground, no shrubs, no street furniture.
  • در صورت تداوم شلوغی: Prompt Influence را یک پله کاهش و Respect Geometry را افزایش دهید.
• کنترل نویز سبکی:
  • ترکیب همزمان چند سبک (e.g., watercolor + hyperreal) حذف شود؛ یک استایل واحد در هر نسل.
  • اگر «گرین» یا «جوهر» خطوط را می‌بلعد: شدت استایل را کاهش یا به Clay/Photographic برای QC سوئیچ کنید.
• Checkpoints صحنه‌ای:
  • پس از هر خروجی پذیرفته‌شده، یک Scene ذخیره کنید (نام شامل RG/PI و لنز).
  • برای مقایسهٔ A/B، دو خروجی را در یک فریم با افق ثابت بررسی کنید؛ هر اختلاف، علت مشخص داشته باشد (فقط یک متغیر تغییر کرده باشد).

جمع‌بندی عملی: با ثابت‌کردن دوربین، بالانس هوشمند Prompt Influence/Respect Geometry، پالت محدود و Negative Prompts صریح، خروجی‌های تمیز، خوانا و کم‌نویز از SketchUp Diffusion دریافت می‌کنید. این رویکرد، مسیر تصمیم‌گیری را شفاف، A/B را معتبر و ارائهٔ نهایی را حرفه‌ای می‌سازد.

کاربردها در معماری: تصمیم‌سازی سریع و Optioneering

ماتریس Optioneering (دامنه، متغیر نسل، قیود، ارزیابی و نام‌گذاری)

Facade Variants، Landscape Options، Material Swaps

در فازهای اولیهٔ معماری، SketchUp Diffusion ابزار اکتشاف گزینه‌ها (Optioneering) را در دل مدل حجمی فراهم می‌کند؛ به‌گونه‌ای که تیم بتواند بین چندین گزینهٔ نما، محوطه و جایگزینی متریال تصمیم بگیرد، بدون ورود به هزینهٔ مدل‌سازی جزئیات یا رندر سنگین. منطق اجرا: تثبیت دوربین، پرامپت پایهٔ پایدار، تغییر یک متغیر در هر نسل، و ارزیابی A/B بر اساس Edge Fidelity، Lighting Coherence و Detail Legibility.

• Facade Variants (گزینه‌های نما)
  • هدف: مقایسهٔ ریتم بازشو، عمق سایه‌اندازی، الگوی سایه‌روشن و خوانایی عمودی/افقی.
  • پیکربندی: Respect Geometry 7–9 برای وفاداری به شکست‌ها؛ Prompt Influence 4–6 جهت اجازهٔ بیان سبکی کنترل‌شده.
  • پرامپت پایه: photographic, two-point perspective, accurate reflections, horizon leveled + Constraints: keep openings unchanged, preserve massing proportions.
  • متغیرِ هر نسل: الگوی فین‌ها/لوور، ماژول بازشو، عمق قاب‌ها، نسبت توپر/توخالی.
  • Material Palette نمونه: light terrazzo + matte black aluminum fins + clear low-E glass.
  • خروجی: سه صحنهٔ هم‌فریم (Scene A/B/C) با نام‌گذاری: FAC_variant_{fins|grid|recess}_RG8_PI5.
• Landscape Options (گزینه‌های لندسکیپ)
  • هدف: تست سناریوهای محوطه‌سازی و تاثیر آن بر حس‌ومکان: تراکم سبزینگی، نوع پوشش گیاهی، مسیرها، آب‌نما، سخت‌افزار محوطه.
  • پیکربندی: Prompt Influence 6–8 برای آزادی در محیط؛ Respect Geometry 4–6 تا جرم بنا ثابت بماند.
  • پرامپت پایه: context: urban plaza / suburban lawn / pine forest lakeside + clean foreground + Negative: no people, no vehicles, no signage.
  • متغیرِ هر نسل: الگوی مسیر (سنگفرش/گرَول)، تراکم درخت، نوع گونه (خشک‌زی/سوزنی‌برگ)، عناصر آب (حوض/آبراه).
  • نور پیشنهادی برای ارزیابی: overcast برای خوانایی فرم، سپس golden hour برای حس‌ومکان.
  • خروجی: Scenes با نام: LSP_option_{dense|minimal|waterfeature}_RG5_PI7.
• Material Swaps (جایگزینی متریال)
  • هدف: سنجش اثر پالت‌های متریالی بر رنگ‌مایه، بافت، بازتاب و نگهداشت گرما/نور.
  • پیکربندی: متعادل: Respect Geometry 6–8، Prompt Influence 5–6.
  • قالب پالت محدود: سه متریال نام‌گذاری‌شده (Primary/Secondary/Accent) + فهرست منفی برای حذف متریال ناخواسته (e.g., no glossy marble).
  • نمونه پالت‌ها:
    • warm cedar (primary) + charcoal concrete (secondary) + matte black metal (accent)
    • oxidized copper + light terrazzo + smoked glass
    • limestone beige + brushed aluminum + clear glass
  • خروجی: نام‌گذاری مبتنی بر پالت: MAT_swap_{cedar-charcoal-black}_RG7_PI5.

پروتکل مقایسهٔ A/B/C:

• Freeze Camera: لنز/افق ثابت؛ هر جابه‌جایی دوربین شاخهٔ جدید ایجاد کند.
• یک متغیر در هر نسل: فقط نما یا فقط محوطه یا فقط متریال؛ از تداخل تغییرات بپرهیزید.
• QC سه‌معیاره: برای هر گزینه، Edge Fidelity، Lighting Coherence، Detail Legibility را از ۱ تا ۵ امتیاز دهید؛ گزینه‌های ≤۳ حذف.
• معیارهای تصمیم: هم‌خوانی با مفاهیم پروژه (هویت، اقلیم)، هزینهٔ اجرایی، نگهداشت، و اثر بر عملکرد انرژی/نور.

نمونهٔ پرامپت فشرده برای هر دامنه:

• Facade Variant: photographic, two-point perspective, accurate reflections; respect geometry high; keep openings unchanged; fins rhythm {vertical/100cm pitch}, matte black aluminum; limited material palette; no people, no signage, horizon leveled
• Landscape Option: lakeside clearing, pine forest backdrop, gravel path to entrance, low shrubs only; prompt influence high; clean foreground; overcast for QC; no vehicles
• Material Swap: photographic, neutral grade; material palette: warm cedar + charcoal concrete + matte black; respect geometry medium-high; accurate reflections; no glossy marble, no ceramic tiles

جمع‌بندی: با تفکیک دامنه‌ها به Facade Variants، Landscape Options و Material Swaps و اجرای رویکرد «یک تغییر در هر نسل»، Optioneering به‌صورت مستند، سریع و قابل اتکا انجام می‌شود. خروجی‌های هم‌فریم و نام‌گذاری‌شده، مسیر تصمیم‌سازی را شفاف و قابل دفاع در جلسات تیمی/کارفرما می‌کنند.

محدودیت‌ها و خط قرمزها

وفاداری فرم در جزئیات بحرانی

تکیه بر AI Visualization در SketchUp Diffusion برای تصمیم‌های اولیه مفید است، اما در جزئیات بحرانی ممکن است «توهم» یا جایگزینی واقعیت رخ دهد. نقاط پرریسک که نیازمند کنترل دستی یا بازگشت به مدل/دیتیل واقعی هستند:

• بازشوها و درگاه‌های بحرانی: ابعاد پنجره/در، تراز آستانه، ارتفاع نرده و خط فرار آتش؛ AI می‌تواند تناسبات را تغییر دهد یا بازشو جدید «بسازد». قیود صریح: keep openings unchanged.
• پله و شیب‌راهه: Rise/Run، پاگرد، دست‌انداز؛ خروجی AI ممکن است ریتم کف‌پله را تحریف کند. الزام: کنترل با دیتیل واقعی یا مدل پارامتریک.
• اتصالات سازه‌ای و دهانه‌ها: تیر-ستون، طول دهانه، ژوین‌های پوسته؛ AI ممکن است ضخامت‌ها را «زیباشناسانه» تغییر دهد و پایداری را نادیده بگیرد. در استیج مفهومی، فقط خوانش جرم، نه نتیجه سازه‌ای.
• پوسته و لایه‌چینی مصالح: ترتیب واقعی نما (زیرسازی، عایق، درز انبساط) در خروجی AI قابل اتکا نیست؛ برای قضاوت اجرایی از Detail استفاده کنید نه تصویر AI.
• MEP و برخوردها: مسیرهای تأسیسات، خروجی‌های هوا، گاتر/درین؛ AI می‌تواند آن‌ها را پنهان یا جابه‌جا کند. تصمیم‌های مرتبط را به مدلِ هماهنگ‌شده موکول کنید.
• توپوگرافی و کدهای دسترسی: شیب زمین، رمپ‌های دسترس‌پذیر، لب‌پله‌های خطرناک؛ تصویر AI ممکن است زمین را «صاف» یا «رمانتیک» کند.

قواعد کنترلی: برای هر تصویر تأییدشده، یک Scene هم‌نام در مدل نگه دارید و سه معیار را امتیاز دهید: Edge Fidelity، Opening Integrity، Egress Clarity. هر تصویر با امتیاز پایین باید یا با Constraints اصلاح شود یا کنار گذاشته شود. به‌عنوان اصل: AI جایگزین BIM/Detail نیست و نباید مبنای ابعاد یا مقاطع اجرایی قرار گیرد.

اخلاق و شفافیت در ارائه

برای حفظ اعتماد ذی‌نفعان، ماهیت هوش مصنوعی در خروجی‌های مفهومی باید شفاف بیان شود و از القای قطعیت اجرایی پرهیز گردد.

• برچسب‌گذاری صریح: روی هر خروجی از واترمارک یا کپشن استفاده کنید: “AI-assisted conceptual visualization (non-construction)”. این برچسب در متادیتای فایل نیز ذخیره شود.
• عدم گمراه‌سازی: تصاویر AI را به‌عنوان «رندر نهایی/اجرایی» معرفی نکنید. در جلسات، تفاوت Concept با Construction Docs را تبیین کنید.
• منشأ و ردیابی: لینک به Scene مرجع، تاریخ، لنز، RG/PI و Material Palette محدود در شیت ارائه درج شود تا مسیر تصمیم‌ها قابل ممیزی باشد.
• حریم و مجوزها: از استفاده ناخواسته از علائم تجاری/آثار دارای حق‌رسانه در پرامپت بپرهیزید؛ Negative Prompts: no logos, no brand signage.
• بی‌طرفی و سوگیری: از القای محتوای انسانی یا فرهنگی ناخواسته (مجسمه، پوستر، پوشش خاص) جلوگیری کنید: no people, neutral cultural cues.
• مرز استفاده داخلی/خارجی: برای انتشار عمومی، نسخهٔ با حاشیه ایمن، کپشن کامل و کاهش جزئیات گمراه‌کننده آماده کنید؛ نمونه‌های خام Iterative درون‌سازمانی باقی بماند.

بیانیهٔ توصیه‌شده در شیت: «این تصویر، بازنمایی مفهومی مبتنی بر هوش مصنوعی است؛ ابعاد، دیتیل‌های سازه‌ای و مصالح، نمونه‌نمایی تقریبی‌اند و برای تصمیم‌های اجرایی معتبر نیستند.»

Troubleshooting: ده خطای رایج و راه‌حل

• عدم همخوانی با Geometry
  • علت: Prompt بیش‌فعال یا Style پرنویز باعث دفرمگی جرم‌ها می‌شود.
  • راه‌حل سریع: Respect Geometry ≥ 7، Style ملایم (Clay/Photographic خنثی)، قید: preserve massing proportions, keep openings unchanged.
  • پیشگیری: در هر نسل فقط یک پارامتر (RG یا PI) را تغییر دهید.
• بافت‌های ناخواسته/Material Drift
  • علت: پالت نامحدود یا مترادف‌های متریالی متضاد.
  • راه‌حل سریع: Material Palette محدود (۳–۴ مورد نام‌گذاری‌شده) + منفی‌ها: no glossy marble, no tiles.
  • پیشگیری: Style ثابت، عدم استفاده از واژه‌های مبهم مثل “nice/modern/realistic”.
• کادربندی اشتباه/پرسپکتیو ناپایدار
  • علت: تغییر FoV/لنز/ارتفاع افق بین نسل‌ها.
  • راه‌حل سریع: قید دوربین: 35mm, two-point perspective, horizon leveled, eye-level 1.6m.
  • پیشگیری: هر تغییر دوربین ⇒ شاخهٔ جدید (Branch) نه ادامهٔ همان Scene.
• دوبینی/نویز و هالهٔ لبه‌ها
  • علت: برخورد Styleهای پرگرین + Prompt متورم.
  • راه‌حل سریع: ساده‌سازی Prompt (حذف مترادف‌ها)، کاهش شدت Style، نور overcast برای QC.
  • پیشگیری: در هر نسل یک Style Preset؛ از ترکیب watercolor+hyperreal بپرهیزید.
• تکرار آیتم نامطلوب (درخت/نیمکت/لوگو)
  • علت: الگوگیری از نسل قبلی به‌جای مدل.
  • راه‌حل سریع: Reset to Model و افزودن منفی‌ها: no foreground clutter, no signage, no people.
  • پیشگیری: عناصر مزاحم را از مدل پایه حذف کنید؛ هر نسل پذیرفته‌شده را بلافاصله Scene کنید.
• افق کج/عمودی‌های مایل
  • علت: پرسپکتیو یک‌نقطه‌ای یا چرخش ناخواستهٔ دوربین.
  • راه‌حل سریع: قید: two-point perspective, horizon leveled؛ Respect Geometry را +1..+2 افزایش دهید.
  • پیشگیری: از چرخش Roll پرهیز؛ FoV را ثابت نگه دارید.
• بازتاب/شیشهٔ غیرواقعی
  • علت: Style غالب بر فیزیک بازتاب و شکست نور.
  • راه‌حل سریع: قید: accurate reflections, keep openings unchanged؛ Photographic با گرِید خنثی.
  • پیشگیری: محدودکردن پالت و حذف کلمات مبهم (glossy/nice)؛ RG ≥ 6.
• کست رنگی ناخواسته (Color Cast)
  • علت: Mood مبهم (golden hour + overcast همزمان) یا فیلتر سبک شدید.
  • راه‌حل سریع: Mood یکتا (فقط یکی: golden hour یا overcast)؛ کاهش toning در Style.
  • پیشگیری: تعریف دمای رنگ: warm 4500–5000K یا cool 6500K در Prompt.
• ورود سوژه‌های انسانی/خودرو
  • علت: مدل مرجع یا Style با داده‌های شهری مزدحم.
  • راه‌حل سریع: منفی‌های پایدار: no people, no vehicles؛ پاکسازی foreground در مدل؛ Reset و بازتولید.
  • پیشگیری: در تمام نسل‌ها، منفی‌ها را انتهای Prompt تکرار کنید.
• عدم تکرارپذیری بین نسل‌ها
  • علت: تغییر هم‌زمان چند متغیر (لنز، Style، پالت).
  • راه‌حل سریع: پروتکل «یک تغییر در هر نسل»، نسخه‌گذاری شفاف Scene/Export.
  • پیشگیری: الگوی نام‌گذاری با RG/PI/لنز؛ لاگ سه‌خطی: Goal/Tweak/Result.

راهنمای سریع عیب‌یابی (Troubleshooting Cheat-Sheet)

FAQ: پرسش‌های متداول

آیا Diffusion جایگزین موتور رندر است؟

خیر. SketchUp Diffusion برای رندر مفهومی سریع و اکتشاف گزینه‌ها (Optioneering) در مراحل ابتدایی مناسب است؛ نه برای تولید خروجی‌های فتو‌رئالِ اجرایی. Diffusion با تکیه بر پرامپت و تصویرسازیِ هوشمند، «حس‌ومکان» و روایت سبک را سریع می‌سازد؛ در مقابل، موتورهای رندر فیزیکی (Path Tracerها) با محاسبهٔ نور، بازتاب، BRDF و پارامترهای دوربین، خروجیِ قابل اتکای تولیدی/تبلیغاتی می‌دهند. مرزبندی عملی:

• Diffusion: فاز مفهومی، مقایسهٔ نما/متریال/لندسکیپ، خروجی سریع برای تصمیم‌سازی.
• Renderer: فاز توسعه/ارائهٔ نهایی، کنترل دقیق نور/ماتریال/کالیبراسیون رنگ، تصاویر پرینت‌محور.

چگونه خروجی‌ها را برای جلسه مشتری استاندارد کنیم؟

برای جلوگیری از برداشت نادرست و سهولت مقایسه، یک پروتکل یکسان‌سازی ارائه تدوین کنید:

• قالب‌بندی تصویر: نسبت تصویر ثابت (مثلاً 16:9)، رزولوشن یکسان (مثلاً 2560×1440)، فرمت PNG با پس‌زمینه یکنواخت.
• واترمارک/کپشن: کپشن پایین‌صفحه با کد پروژه، نام Scene، لنز/فاصله کانونی، RG/PI و برچسب «AI-assisted conceptual visualization». واترمارک نیمه‌شفاف گوشهٔ راست-پایین.
• Scenes مقایسه‌ای: حداقل سه Scene هم‌فریم: Concept (Watercolor/Clay)، Photographic، و یک Material Swap. دوربین/لنز/افق ثابت.
• برگهٔ مقایسه (A/B/C): چیدمان 3-ستونی با زیرنویسِ پارامترهای کلیدی (Style، Mood، پالت متریال). امتیازدهی سه‌معیاره: Edge Fidelity، Lighting Coherence، Detail Legibility.
• بیانیهٔ شفافیت: درج یادداشت: «این تصاویر مفهومی و غیر اجرایی‌اند؛ ابعاد/دیتیل‌ها تقریبی‌اند.»

بهترین طول پرامپت؟

طول بهینه وابسته به هدف است، اما این بازه‌ها در عمل پایدار و «قابل تکرار»‌اند:

• اکتشاف سریع (Concept): 40–70 کلمه؛ یک Style واحد، یک Mood یکتا، پالت 3 متریالی نام‌گذاری‌شده، منفی‌های صریح.
• Pre-viz نزدیک به مدل: 60–100 کلمه؛ قیود دوربین دقیق (لنز/افق/ارتفاع)، Respect Geometry بالا، منفی‌های محیطی.
• بالانس سبک/فرم: 80–120 کلمه؛ توصیف مختصر کانتکست + محدودسازی استایل/پالت + یک قیود کلیدی برای هر ریسک (بازشو/بازتاب/Foreground).

برای Keyword Density طبیعی، از تکرار مکانیکی واژگان بپرهیزید؛ به‌جای «انباشت کلیدواژه»، از قیود قابل سنجش (لنز، Mood، پالت نام‌گذاری‌شده) استفاده کنید. معیار ساده: اگر حذفِ یک واژه هیچ متغیر قابل‌کنترلی را تغییر نمی‌دهد، احتمالاً «کلیدواژهٔ زاید» است. الگوی پیشنهادی:

• Object: 8–15 کلمه — جرم/نوع پروژه.
• Context: 10–20 کلمه — اقلیم/محوطهٔ یکتا.
• Style+Mood: 15–35 کلمه — یک استایل + زمان روز.
• Constraints: 15–35 کلمه — دوربین/وفاداری/پالت/منفی‌ها.

نمونهٔ فشرده (≈85 کلمه): modern flat-roof pavilion; suburban plot, trimmed lawn. photographic, neutral grade; late afternoon warm-cool split. constraints: 35mm lens, two-point perspective, horizon leveled; respect geometry high, keep openings unchanged; material palette: pale limestone + brushed aluminum + clear glass; negatives: no people, no vehicles, no signage, clean foreground.

جمع‌بندی: اسکچاپ به‌عنوان اسکلت، AI به‌عنوان پوست و روح

در رویکرد پیشنهادی، SketchUp اسکلتِ شفاف و کم‌هزینهٔ تصمیم‌سازی را فراهم می‌کند و SketchUp Diffusion با لایهٔ تصویریِ هوش مصنوعی نقش «پوست و روح» را بر عهده می‌گیرد: تبدیل جرم‌گذاری خام به روایت‌های بصریِ قابل‌تصمیم. پیاده‌سازی درست، چرخهٔ Optioneering را کوتاه، مقایسه‌ها را عادلانه (A/B) و مسیر انتخاب را مستند می‌سازد.

• اصل بنیادین: جداسازی Domain (مقیاس/جرم) از Presentation (استایل/Mood)؛ پرامپتِ لایه‌ای، دوربین ثابت، و یک تغییر در هر نسل.
• اهرم‌های کنترل: توازن Prompt Influence و Respect Geometry، پالت متریال محدود، Negative Prompts پایدار، و Style Presets تک‌به‌تک.
• مستندسازی تصمیم: نام‌گذاری هوشمند Scene/Export (لنز، RG/PI، استایل)، لاگ سه‌خطی Goal/Tweak/Result و پک مقایسه‌ای استاندارد.
• خط قرمزها: عدم استناد اجرایی به تصویر AI برای جزئیات بحرانی (بازشو، سازه، MEP)؛ شفافیت اخلاقی: AI-assisted conceptual visualization.

نقشهٔ راه پیاده‌سازی در تیم معماری (Roadmap)

1. Baseline فنی: همسان‌سازی نسخهٔ دسکتاپ، سیاست نصب RBZ، پروفایل شبکه/فایروال، و قالب نام‌گذاری Scene/Export.
2. Template تیمی: ایجاد سه الگوی پرامپتِ لایه‌ای (Concept/Pre-viz/Balanced) با پالت‌های متریالی نام‌گذاری‌شده و قیود دوربین ثابت.
3. Pipeline پنج‌مرحله‌ای: حجم خام → پرامپت پایه (۳ خروجی) → تکرار هدفمند → قفل استایل و Scene → Export استاندارد.
4. Quality Gates: امتیازدهی سه‌معیاره (Edge Fidelity، Lighting Coherence، Detail Legibility) و حذف خروجی‌های زیر آستانه.
5. Playbook سناریوها: Facade Variants، Landscape Options، Material Swaps با ورودی/خروجی و پارامترهای قفل‌شده برای مقایسهٔ عادلانه.
6. استاندارد ارائه: نسبت تصویر/رزولوشن یکسان، کپشن فنی (لنز، RG/PI، استایل)، واترمارک شفاف، و پک A/B/C برای جلسات کارفرما.
7. حاکمیت داده و اخلاق: برچسب‌گذاری ماهیت AI، محدودیت‌های مالکیت فکری در پرامپت، و تفکیک نسخهٔ داخلی/خارجی.
8. ارتقای تدریجی: بازبینی ماهانهٔ Playbook بر اساس بازخورد پروژه‌ها، تنظیم آستانهٔ کیفی، و به‌روزرسانی Templateها.

مزیت رقابتی: زمان رسیدن به تصمیم کاهش چشمگیر می‌یابد، کیفیت هم‌ترازی تیم/کارفرما بهبود می‌گیرد، و هزینهٔ رندرهای تکراری در مراحل ابتدایی حذف می‌شود. تیم شما با ترکیب «اسکلتِ دقیق اسکچاپ» و «پوست/روحِ Diffusion» به موتور گزینه‌سازی سریع، مستند و مقیاس‌پذیر در پروژه‌های معماری تبدیل می‌شود.

دوره جامع آموزش اسکچاپ ویوید ویژوال (پروژه‌محور و پلاگین‌محور)

اگر به‌دنبال یادگیری SketchUp از نصب تا مدل‌سازی حرفه‌ای، کارِ پلاگینی و خروجی‌های ارائه‌پسند هستید، «دوره آموزش اسکچاپ ویوید ویژوال» با پروژه‌های واقعی، آموزش بیش از ۸۵ پلاگین و بخش ویژه رندر با Enscape دقیقاً برای شماست. در این دوره علاوه بر تکنیک‌های سرعت‌بخش، خروجی‌های کاربردی مانند 3D PDF و استانداردهای ارائه پوشش داده می‌شود تا مسیر شما از حجم خام تا تصاویر قابل‌تصمیم کوتاه شود. همین حالا جزئیات و سرفصل‌ها را در دوره آموزش اسکچاپ ویوید ویژوال مشاهده کنید و یادگیری هدفمند را آغاز کنید.

دوره ویوید دیفیوژن: آموزش استیبل دیفیوژن برای معماری

در «ویوید دیفیوژن» با ۱۵ جلسه فشرده و حدود ۱۰ ساعت آموزش پروژه‌محور، از نصب ساده تا پرامپت‌نویسی اصولی، کار با مدل‌ها و LoRA، تکنیک‌های Image-to-Image و Inpainting، و ارتقای رزولوشن را قدم‌به‌قدم یاد می‌گیرید تا اسکیس‌های معماری را به رندرهای قابل ارائه تبدیل کنید. برای شروع سریع، همین حالا به صفحه محصول سر بزنید: آموزش استیب دفیوژن