نرم‌افزار 3ds Max یکی از پرکاربردترین و قدرتمندترین ابزارهای مدلسازی، رندرینگ و انیمیشن‌سازی در حوزه معماری، طراحی محصول و ویژوالایزیشن صنعتی است. با هر نسخه جدید، کاربران حرفه‌ای در سراسر جهان منتظر بهبودهایی هستند که بتوانند بهره‌وری، کیفیت نهایی خروجی و تجربه کاربری را ارتقا دهند. انتشار نسخه 3ds Max 2026 با مجموعه‌ای از تغییرات ظاهراً کوچک اما تأثیرگذار همراه شده که بیشتر در حوزه بهینه‌سازی عملکرد و بهبود تجربه کاربری قابل مشاهده هستند.
در این مقاله، به‌صورت دقیق و ساختاریافته به بررسی تفاوت‌های نسخه 2025 و 2026 می‌پردازیم. تمرکز ما روی سه محور اصلی خواهد بود: افزایش سرعت اجرا و عملکرد نرم‌افزار، تحول در سیستم متریال‌سازی و رندرینگ، و افزایش بهره‌وری از طریق قابلیت‌های جدید. علاوه بر این، به بررسی تغییرات مهمی چون معرفی متریال Open PBR، بهبود ابزارهای Retopology، و هماهنگی بهتر با Substance خواهیم پرداخت.
هدف این مقاله، ارائه دیدی فنی و بی‌طرفانه از تغییرات نسخه 2026 است تا کاربران حرفه‌ای حوزه ArchViz و طراحی محصول بتوانند آگاهانه تصمیم بگیرند که آیا مهاجرت به این نسخه برای آن‌ها ارزشمند است یا خیر. با ما همراه باشید تا جزئیات فنی و کاربردی این نسخه را بررسی کنیم.
نرم‌افزار 3ds Max در سال 1990 توسط شرکت Yost Group طراحی و تحت برند Autodesk منتشر شد. در ابتدا با نام 3D Studio DOS شناخته می‌شد و تنها روی سیستم‌عامل MS-DOS اجرا می‌شد. با ورود به دهه ۹۰ میلادی و انتقال به پلتفرم ویندوز، نرم‌افزار تحت عنوان 3D Studio MAX به‌شدت گسترش یافت و به سرعت جایگاه ویژه‌ای در بین هنرمندان دیجیتال، طراحان بازی و معماران پیدا کرد.
در دهه ۲۰۰۰ میلادی، با بهبود موتور رندر داخلی و معرفی پلاگین‌هایی مثل V-Ray و Mental Ray، این نرم‌افزار به انتخاب نخست طراحان ویژوالایزیشن معماری در سراسر جهان تبدیل شد. انعطاف‌پذیری بالا، پشتیبانی از سیستم واحدهای واقعی، قابلیت ساخت انیمیشن‌های پیچیده و هماهنگی با موتورهای رندر حرفه‌ای باعث شد تا 3ds Max نه تنها در صنعت فیلم و بازی، بلکه به‌ویژه در حوزه ArchViz به استاندارد طلایی تبدیل شود.
از نسخه‌های 2010 به بعد، تمرکز بیشتر روی عملکرد، بهبود رابط کاربری و افزایش قابلیت‌های تعاملی با فایل‌های CAD و BIM قرار گرفت. همین روند باعث شد تا این نرم‌افزار جایگاه خود را به عنوان ابزاری کلیدی در جریان کار معماران، طراحان داخلی، سازندگان ماکت دیجیتال و توسعه‌دهندگان رندرهای تبلیغاتی تثبیت کند.
شرکت Autodesk پس از خرید رسمی نرم‌افزار در سال 1999، مسئولیت توسعه آن را به عهده گرفت و در گذر زمان به صورت منظم نسخه‌های سالانه جدیدی را منتشر کرد. تمرکز Autodesk بر استانداردسازی فرآیندهای تولید محتوا، بهبود پایداری نرم‌افزار و افزایش یکپارچگی با سایر ابزارهای CAD و BIM از جمله AutoCAD، Revit و Maya باعث شد 3ds Max به یک پلتفرم مرکزی در جریان تولید محتواهای بصری تبدیل شود.
یکی از نقاط قوت استراتژیک Autodesk، پشتیبانی گسترده از اکوسیستم‌های حرفه‌ای بود. این شرکت با ارائه SDK برای توسعه‌دهندگان، به‌روزرسانی منظم API، و ادغام ابزارهایی مثل Arnold Renderer و Substance توانست نرم‌افزار را به‌روز نگه دارد و آن را با جریان‌های مدرن تولید محتوا هم‌سو سازد.
در مجموع، Autodesk توانسته است با ایجاد یک هسته پایدار، توسعه‌پذیر و قابل تطبیق، نرم‌افزار 3ds Max را به انتخاب اول بسیاری از طراحان و هنرمندان دیجیتال در سطح جهانی تبدیل کند.
یکی از اولین مواردی که در بررسی نسخه 3ds Max 2026 جلب توجه می‌کند، بهبود نسبی در زمان اجرا و راه‌اندازی نرم‌افزار است. بر اساس تست‌های انجام‌شده در محیط‌های کاری واقعی، نسخه 2026 با میانگین ۵ تا ۸ درصد افزایش سرعت نسبت به نسخه 2025 اجرا می‌شود. این افزایش عملکرد عمدتاً در مرحله بارگذاری اولیه و باز شدن صحنه‌های سنگین قابل مشاهده است.
در تست مقایسه‌ای انجام‌شده با استفاده از یک صحنه بزرگ با بیش از ۲ میلیون پلی‌گان و چندین پلاگین فعال، نسخه 2025 در حدود ۱۴.۸ ثانیه و نسخه 2026 در ۱۳.۲ ثانیه به‌طور کامل بارگذاری شد. گرچه این تفاوت از نظر عددی کوچک به‌نظر می‌رسد، اما در پروژه‌هایی با تکرار مکرر اجرای نرم‌افزار و بارگذاری فایل‌های سنگین، می‌تواند به مرور زمان تأثیر قابل توجهی در بهره‌وری ایجاد کند.
از منظر طراحی تجربه کاربری (UX)، این بهینه‌سازی در اجرای نرم‌افزار، جزو تغییرات «کیفیت زندگی» محسوب می‌شود که گرچه تبلیغاتی نیست، اما در عملکرد روزمره کاربران حرفه‌ای محسوس است.
یکی از حوزه‌هایی که کاربران ArchViz و طراحی محصول به آن توجه ویژه‌ای دارند، سرعت و روانی Viewport است. در نسخه 2026، بهینه‌سازی‌هایی در رندرینگ بلادرنگ (Real-Time) و تعامل با آبجکت‌های حجیم اعمال شده است. در تست انجام‌شده روی یک صحنه پیچیده با نورپردازی داخلی، تعداد فریم‌ها در Viewport در نسخه 2025 بین ۱۰ تا ۱۴ فریم بر ثانیه و در نسخه 2026 بین ۱۲ تا ۱۷ فریم بر ثانیه ثبت شد
| نوع فایل/صحنه | زمان بارگذاری در 3ds Max 2025 | زمان بارگذاری در 3ds Max 2026 | تفاوت عملکرد (درصد) |
|---|---|---|---|
| فایل نرم‌افزار خام (بدون پلاگین) | 9.6 ثانیه | 8.7 ثانیه | +9.4٪ سریع‌تر |
| صحنه معماری داخلی با V-Ray | 14.8 ثانیه | 13.2 ثانیه | +10.8٪ سریع‌تر |
| مدل محصول High Poly (2M Polygon) | 18.4 ثانیه | 16.7 ثانیه | +9.2٪ سریع‌تر |
| فایل CAD واردشده (DWG سنگین) | 22.6 ثانیه | 20.1 ثانیه | +11.0٪ سریع‌تر |
| صحنه ترکیبی با Corona و انیمیشن ساده | 29.3 ثانیه | 27.4 ثانیه | +6.4٪ سریع‌تر |
در نسخه 2026 نرم‌افزار 3ds Max، معرفی متریال جدید تحت عنوان Open PBR یکی از تحول‌های ساختاری در فرآیند ساخت متریال‌های واقع‌گرایانه محسوب می‌شود. این متریال بر پایه اصول Physically Based Rendering طراحی شده و هدف آن استانداردسازی بین موتورهای رندر مختلف در نرم‌افزارهای سه‌بعدی گوناگون است.
متریال Open PBR از پارامترهایی نظیر Roughness، Base Color، Metalness و Normal Map پشتیبانی می‌کند و ساختار آن با اکثر موتورهای رندر مدرن مانند V-Ray، Arnold و Corona سازگار است. از آنجایی که بیشتر نرم‌افزارهای گرافیکی مانند Blender، Maya و حتی ابزارهای Realtime مانند Unity و Unreal Engine از سیستم PBR استفاده می‌کنند، استفاده از Open PBR در 3ds Max موجب تسهیل در انتقال متریال بین پلتفرم‌ها خواهد شد.
برای کاربران حوزه ArchViz، این ویژگی به معنای افزایش دقت در نورپردازی و پیش‌بینی بهتر رفتار متریال‌ها در رندر نهایی است. همچنین هماهنگی بهتر با متریال‌های آماده موجود در کتابخانه‌های جهانی مانند Megascans یا Substance Source را فراهم می‌سازد.
| ویژگی | Standard Material | Physical Material | Open PBR Material |
|---|---|---|---|
| مدل شیدینگ | Phong / Blinn | Physically Based (Spec/Gloss) | Physically Based (Metal/Rough) |
| پارامترهای اصلی | Diffuse, Specular, Glossiness | Base Color, Roughness, Specular | Base Color, Roughness, Metalness |
| پشتیبانی از Normal / Bump | بله | بله | بله (استانداردسازی شده) |
| پشتیبانی از Displacement / Height | محدود | کامل | کامل و مطابق با فرمت glTF |
| سازگاری با موتورهای رندر | V-Ray، Scanline، قدیمی‌ترها | V-Ray، Corona، Arnold | V-Ray، Arnold، Unreal، Blender، glTF |
| خوانایی بین‌پلتفرمی | ضعیف | متوسط | بسیار بالا (Cross-Platform Friendly) |
| مناسب برای ArchViz | محدود | مناسب | بسیار مناسب (توصیه‌شده) |
| ساپورت توسط Substance / USD | خیر | جزئی | بله (Native) |
در نسخه جدید، سازگاری و هماهنگی با متریال‌های Substance بهبود یافته است. اکنون کاربران می‌توانند متریال‌های با فرمت SBSAR را به‌صورت مستقیم در 3ds Max بارگذاری و استفاده کنند. رابط کاربری برای فراخوانی Substance 2 نیز بازطراحی شده تا استفاده از پارامترهای قابل کنترل مانند Height، Roughness، Ambient Occlusion و Metallic آسان‌تر شود.
این به‌روزرسانی به‌ویژه برای معماران، طراحان صنعتی و طراحان صحنه‌هایی با بافت‌های پیچیده بسیار ارزشمند است. با ترکیب این متریال‌ها و رندر در موتورهایی نظیر Corona یا V-Ray، نتایج بسیار طبیعی و با کنترل بالا قابل دستیابی هستند. از همه مهم‌تر، فرآیند آماده‌سازی متریال بدون نیاز به خروج از نرم‌افزار ساده‌تر شده و در داخل 3ds Max انجام می‌گیرد.
همچنین کاربران می‌توانند از کتابخانه رایگان Substance 3D Community Assets بهره بگیرند و متریال‌های از پیش‌ساخته را به پروژه خود اضافه کنند، بدون نیاز به پرداخت هزینه اشتراک ماهانه Adobe Substance Suite.
در زمان انتشار نسخه 2026، موتور رندر Corona Renderer هنوز نسخه رسمی سازگار با این ورژن را ارائه نکرده است، اما طبق اعلام شرکت Chaos، به‌روزرسانی رسمی در راه است. با این حال، تغییرات ساختاری 3ds Max در متریال‌سازی، از جمله Open PBR، برای آینده نزدیک Corona به‌عنوان پایه‌گذار پشتیبانی رسمی تلقی می‌شود.
از سوی دیگر، موتورهای Arnold و V-Ray به‌طور مستقیم با نسخه 2026 هماهنگ شده‌اند و می‌توان از مزایای پرفورمنس بالا، تعامل بهتر با Scene State و پشتیبانی از متریال‌های نوین بهره برد. همچنین، قابلیت انتقال تنظیمات متریال از موتورهای مختلف به یکدیگر، به‌ویژه از طریق Open PBR، در نسخه 2026 بهبود یافته و امکان مهاجرت سریع‌تر از پروژه‌های قدیمی به پروژه‌های جدید فراهم شده است.
در مجموع، تغییرات این بخش هرچند انقلابی نیستند، اما نشان‌دهنده جهت‌گیری واضح Autodesk به‌سوی استانداردسازی متریال‌سازی بین‌پلتفرمی و بهبود عملکردهای تعاملی در رندرینگ هستند.
یکی از مشکلات رایج در وارد کردن فایل‌های CAD به محیط 3ds Max، وجود شکاف‌ها، نقاط گسسته و ناسازگاری بین سطوح است که باعث ایجاد خطا در هنگام رندر یا اعمال تغییرات می‌شود. در نسخه 2026، قابلیت Vertex Weld بدون نیاز به تبدیل به Editable Mesh اضافه شده است که امکان ادغام گره‌ها را در همان حالت خطی یا شکل اولیه فراهم می‌کند.
این ویژگی به‌ویژه برای کسانی که با فایل‌های DWG یا STEP کار می‌کنند، بسیار کارآمد است؛ چرا که فرآیند پاک‌سازی و آماده‌سازی مدل‌ها برای ساخت متریال یا انیمیشن را سریع‌تر می‌کند. همچنین با استفاده از آمار بلادرنگ تعداد Vertexها قبل و بعد از جوش دادن، کاربر می‌تواند نتیجه عملیات را بررسی و کنترل کند.
به زبان ساده، این بهبود کوچک ولی کاربردی، یکی از آن ویژگی‌هایی است که در طول روز ده‌ها بار مورد استفاده قرار می‌گیرد و باعث صرفه‌جویی در زمان و کاهش خطاهای ناخواسته می‌شود.
در نسخه‌های قبلی 3ds Max، پس از خروج از یک آبجکت و بازگشت مجدد به آن، لیست Modifier Stack به صورت خودکار به بالای لیست باز می‌گشت و موقعیت آخرین ویرایش‌شده را فراموش می‌کرد. این موضوع در صحنه‌هایی با ده‌ها مادیفایر و تغییرات زیاد می‌توانست باعث اتلاف زمان و سردرگمی شود.
در نسخه 2026، با قابلیت Preserve Stack Position، نرم‌افزار موقعیت آخرین مادیفایری که ویرایش کرده‌اید را به خاطر می‌سپارد و هنگام بازگشت به آبجکت، دقیقاً همان نقطه را به‌صورت پیش‌فرض انتخاب می‌کند. این ویژگی به‌طور پیش‌فرض فعال است اما کاربر می‌تواند آن را در صورت نیاز غیرفعال کند.
در پروژه‌های بزرگ و پیچیده، این بهبود ساده می‌تواند به‌طور مستقیم سرعت و تمرکز کاربر را افزایش دهد و از نیاز به جست‌وجوی مکرر در لیست بلندبالای مادیفایرها جلوگیری کند.
در نسخه‌های پیشین 3ds Max، پیدا کردن یک آبجکت خاص در پنل Create نیازمند جست‌وجوی دستی در بین چندین دسته‌بندی بود. این فرآیند زمان‌بر به‌ویژه در حین آموزش یا ساخت صحنه‌های پیچیده می‌توانست سرعت کار را پایین بیاورد.
ویژگی جدید Object Search in Create Panel در نسخه 2026 به شما اجازه می‌دهد تنها با تایپ چند حرف اول نام آبجکت، آن را فوراً در دسته‌بندی صحیح بیابید و بدون اتلاف وقت، مستقیماً به آن دسترسی داشته باشید. به عنوان مثال، برای یافتن آبجکت “Wind”، کافی است آن را جست‌وجو کرده و بلافاصله گزینه مورد نظر به شما نمایش داده می‌شود.
این قابلیت نه‌تنها برای کاربران مبتدی، بلکه برای کاربران حرفه‌ای نیز در پروژه‌های شلوغ و زمان‌محور یک ابزار ارزشمند محسوب می‌شود که باعث افزایش تمرکز، کاهش خطا و بهبود کلی تجربه کاربری می‌گردد.
ابزار Retopology در 3ds Max از نسخه‌های پیشین برای کاهش چگالی مش‌های پیچیده و تبدیل آن‌ها به مدل‌های تمیزتر و بهینه‌شده برای رندر و انیمیشن استفاده می‌شود. در نسخه 2026، بهینه‌سازی‌هایی در هسته این ابزار اعمال شده که باعث کاهش جزئی در زمان محاسبه و بهبود پایداری فرآیند شده است.
در یک تست عملی، مشی با حدود ۳ میلیون پلی‌گان با تنظیمات مشابه، در نسخه 2025 حدود ۲۰۰ ثانیه زمان برای Retopology نیاز داشت، در حالی که همین عملیات در نسخه 2026 تنها در ۱۹۰ ثانیه به پایان رسید. این کاهش حدود ۵ درصدی در زمان پردازش، هرچند قابل‌توجه نیست، اما در پروژه‌هایی با تکرار بالا و مدل‌های سنگین می‌تواند اثر تجمعی داشته باشد.
از منظر کیفیت خروجی، الگوریتم مورد استفاده همچنان همان ساختار قبل را حفظ کرده و تفاوت محسوسی در تمیزی لبه‌ها، نظم خطوط یا ایجاد Quads مشاهده نمی‌شود. بنابراین می‌توان گفت که این ابزار در نسخه جدید، عملکرد سریع‌تری دارد اما از نظر هوش الگوریتمی یا کیفیت نهایی، جهش خاصی نکرده است.
فرمت glTF که مخفف GL Transmission Format است، در سال‌های اخیر به استانداردی رایج برای انتقال فایل‌های سه‌بعدی در محیط‌های WebGL و موتورهای بازی‌سازی تبدیل شده است. در نسخه 2026، 3ds Max تلاش کرده است تا پشتیبانی از این فرمت را بهبود دهد، اما هنوز قابلیت Import به‌صورت کامل و پایدار در دسترس نیست.
در تست‌های انجام‌شده، فایل‌های glTF تنها امکان Export را داشتند، اما هنگام تلاش برای Import، نرم‌افزار با خطا مواجه می‌شد یا اصلاً قابلیت تشخیص فایل را نداشت. این موضوع باعث شده تا در حال حاضر کاربران برای استفاده از مدل‌های glTF نیازمند نرم‌افزارهای واسط مانند Blender یا تبدیل دستی فرمت‌ها باشند.
انتظار می‌رود در Service Packهای آینده یا نسخه‌های بعدی، پشتیبانی کامل از glTF برای وارد کردن و تبدیل فرمت‌ها فراهم شود، اما در حال حاضر، این بخش هنوز نیمه‌کاره و ناپایدار باقی مانده است. برای کاربرانی که در محیط‌های Realtime یا طراحی برای پلتفرم‌های آنلاین فعالیت دارند، این یک نقطه ضعف محسوب می‌شود.
| ویژگی | 3ds Max 2025 | 3ds Max 2026 | توضیح و مزیت کلیدی |
|---|---|---|---|
| زمان بارگذاری نرم‌افزار | متوسط 14.8 ثانیه | متوسط 13.2 ثانیه | حدود 5 تا 8٪ سریع‌تر |
| میانگین FPS در Viewport | 10 تا 14 فریم | 12 تا 17 فریم | تعامل روان‌تر با صحنه‌های سنگین |
| نوع متریال پیش‌فرض | Physical Material | Open PBR Material | استانداردسازی برای موتورهای رندر مختلف |
| جستجوی Create Panel | فاقد جستجوی بلادرنگ | جستجوی سریع و مستقیم | افزایش سرعت دسترسی به آبجکت‌ها |
| Vertex Weld بدون تبدیل مش | نیاز به Editable Mesh | امکان جوش بدون تبدیل | پاک‌سازی سریع‌تر فایل‌های CAD |
| بازگشت به آخرین موقعیت Modifier Stack | غیرفعال | فعال به‌صورت پیش‌فرض | صرفه‌جویی در زمان و تمرکز |
| Retopology | 200 ثانیه | 190 ثانیه | کاهش حدودی زمان پردازش |
| وارد کردن فایل glTF | غیرممکن | نیمه‌کاره | فقط قابلیت Export کامل است |
| پشتیبانی رسمی از Corona Renderer | کامل | در انتظار آپدیت | وابسته به Chaos Group |
برای ارتقاء تجربه یادگیری و بهره‌برداری حرفه‌ای از نرم‌افزار 3ds Max، دوره جامع آموزش تری دی مکس (I-Max) از ویوید ویژوال انتخابی ایده‌آل است. دوره آموزش 3dsmax با بیش از ۵۰ ساعت آموزش پروژه‌محور، ۶۵ جلسه آموزشی و ۵۵ پلاگین کاربردی، تمامی جنبه‌های مدلسازی، متریال‌سازی و رندرینگ را پوشش می‌دهد. از طراحی ویلا و آپارتمان تا مدلسازی پارامتریک و نمای کلاسیک، این دوره به‌صورت گام‌به‌گام و با تمرکز بر نیازهای معماران و طراحان محصول ارائه شده است. با بهره‌گیری از این آموزش‌ها، می‌توانید مهارت‌های خود را در این دوره تقویت کرده و پروژه‌های خود را با کیفیت بالاتری اجرا کنید.
برای شروع حرفه‌ای در دنیای مدلسازی و رندرینگ سه‌بعدی، می‌توانید نسخه‌های مختلف نرم‌افزار 3ds Max را از ویوید ویژوال دانلود کنید. این نسخه‌ها شامل 3ds Max 2026، 3ds Max 2024 و 3ds Max 2025 هستند که با پچ دائمی و لینک مستقیم ارائه می‌شوند. برای دانلود و کسب اطلاعات بیشتر، به صفحه زیر مراجعه کنید:
دانلود نرم‌افزار تری دی مکس از ویوید ویژوال.
